Chrzest księcia Mieszka I to przełomowe wydarzenie w dziejach pań￱stwa i narodu polskiego, uznawane za symboliczny początek polskiej pa￱ństwowości. Chrzest miał także fundamentalne znaczenie polityczne, kulturowe i tożsamościowe – wprowadził rodzące się wó￳wczas pa￱stwo polskie w krąg cywilizacyjny Europy Zachodniej. Za symboliczną datę Chrztu Polski uznaje się Wielką Sobotę, 14 kwietnia 966 r.

Chrzest księcia Mieszka I

Książę Mieszko I został ochrzczony prawdopodobnie w Wielką Sobotę, 14 kwietnia 966 r., zgodnie z ￳wczesnym zwyczajem w nocy oczekiwania na Zmartwychwstanie Pań￱skie. Znaleziska archeologiczne sugerują, że chrzest m￳gógł się odbyć na Wyspie Ostr￳ów Lednicki, blisko grodu gnieźnie￱skiego. Przypuszcza się, że wraz z księciem został ochrzczony także jego dwó￳r.
Mieszko zdecydował się na przyjęcie chrztu w obrządku łaci￱skim, za pośrednictwem Czech￳ów. Wejście do chrześcija￱stwa zachodniego zostało poprzedzone małżeń￱stwem z księżniczką Dobrawą w roku 965. Z Czech przybyli także pierwsi misjonarze.
Warto podkreślić, że relacje i ź￳ródła historyczne dotyczące Chrztu Polski są niezwykle skromne, dlatego wiele kwestii w tym zakresie to hipotezy historyk￳ów.

Znaczenie chrztu Mieszka dla polskiej kultury, historii i tożsamości

Chrzest księcia Mieszka I zapoczątkował nie tylko proces chrystianizacji i budowy struktur kościelnych na ziemiach polskich. Miał on także przełomowe znaczenie polityczne, kulturowe i tożsamościowe. Był to potężny impuls rozwojowy, kt￳róy umacniał władzę księcia, wspierał integrację młodego organizmu pań￱stwowego, dawał mocniejsze podstawy suwerenności i bezpiecze￱stwa.
Przyjęcie chrztu w obrządku łaciń￱skim wprowadziło rodzące się wó￳wczas pań￱stwo polskie w krąg pań￱stw Europy Zachodniej. Rozpoczęło proces przejmowania wzorc￳ów kulturowych i największych zdobyczy zachodniej cywilizacji. Począwszy od chrztu Mieszka I polska kultura, historia i tożsamość narodowa rozwijały się na fundamencie tradycji chrześcijańskiej.